Sinds er tijdens de vorige persconferentie gesproken is over een avondklok, heb ik meerdere mensen hun associatie met de oorlog uit horen spreken. ‘Dit doet me echt denken aan de oorlog’. ‘Dit zijn echt oorlogstaferelen waar we mee te maken krijgen’. ‘Dit is een inbraak op onze vrijheid. Het lijkt wel oorlog’. Deze opmerkingen kwamen allemaal van mensen van mijn leeftijd. Uit Nederland. Ik was erg verbaasd en begon me af te vragen of ik een talkshow gemist heb, waarin deze vergelijking is gemaakt die vervolgens door de gemiddelde Nederlandse burger is overgenomen. Want hoe komen mijn leeftijdsgenoten anders in vre-des-naam aan deze vergelijking? Menig oorlogsslachtoffer zal zich omdraaien in zijn/ haar graf. Dat kan niet anders.

Ik heb de oorlog niet meegemaakt, maar toch kan ik me niet voorstellen dat de coronamaatregelen op enig moment vergelijkbaar zijn geweest met de vrijheidsbeperking en/of veiligheid van tijdens de tweede Wereldoorlog. Ik heb vaak met mijn opa’s en oma gesproken over de oorlog. Ik denk niet dat de tieners van nu over 70 jaar vergelijkbare traumatische verhalen over de coronacrisis te vertellen hebben aan hun kleinkinderen. Ik stel mij voor dat die verhalen ongeveer zo gaan:

“Ik ben opgegroeid tijdens de coronacrisis. Dat was heel zwaar vonden mijn ouders. Zij zeiden dat het ze deed denken aan de tweede wereldoorlog. Blijkbaar mochten mensen toen ook drie weken lang niet naar buiten tussen 20:30 en 04:30 uur. Behalve als je de hond wilde uitlaten. Als je wel naar buiten ging terwijl dat niet mocht, was er een kans dat je een boete kreeg! Die geldboete zal in 1943 wel iets lager hebben gelegen, maar toch! Het idee was hetzelfde.

s’Avonds zaten we met het hele gezin voor de open haard spelletjes te spelen, tv te kijken en te gamen of te videobellen met klasgenoten. Eigenlijk was dit best gezellig, maar papa en mama bleven maar zeggen hoe erg ze dit deed denken aan de oorlog! Wat voor spelletjes zullen ze destijds gespeeld hebben? En zouden ze ook lekkere hapjes voor in het weekend gehaald hebben om restaurantbezoekjes te compenseren? De winkels bleven overdag gewoon open, dus ik denk het wel.

Eigenlijk was dit best gezellig, maar papa en mama bleven maar zeggen hoe erg ze dit deed denken aan de oorlog!

Deze coronamaatregelen hadden trouwens als doel om de kans om besmet te worden te verminderen om daarmee de druk op ziekenhuizen weg te nemen. De volksgezondheid stond dus voorop. Stom he? Dat dat dat ten koste moest gaan van onze vrijheid. Daarom vinden we het nog altijd fijn om op 4 mei twee minuten stil te zijn om alle tijd die we verloren hebben aan Quality time met de familie te “herdenken.”